Johann Wolfgang Goethe (1749-1832), najwybitniejszy niemiecki poeta i pisarz okresu Sturm und Drang i klasyki weimarskiej. Myśliciel, uczony i mąż stanu. Twórca o wszechstronnych zainteresowaniach, łączący wyobraźnię poety z dociekliwością badacza. Jego dzieła są kwintesencją niemieckiej myśli humanistycznej.
Wczesna twórczość typowa dla okresu „burzy i naporu”, m.in. pełen buntu dramat Götz z Berlichingen (1773, wyd. pol. 1877), osnuty na wydarzeniach wojen chłopskich, powieść epistolarna Cierpienia młodego Wertera (1774, wyd. pol. 1822), która, dzięki odzwierciedleniu nastrojów ówczesnego młodego pokolenia, zyskała szybko światowy rozgłos i wielu naśladowców. Z tego okresu pochodzą też liczne utwory liryczne, ody, hymny i pieśni (Znasz-li ten kraj, Prometeusz, Ganimed i in.).
W 1775 roku poeta zamieszkał w Weimarze (zaproszony przez księcia Karola Augusta), gdzie pełnił funkcję tajnego radcy, a po nobilitacji 1782 – prezesa Izby Finansów. W latach 1791-1817 kierował teatrem weimarskim, uczynił z miasta ośrodek kulturalny księstwa. Podróże do Włoch wzmogły zainteresowanie antykiem (Elegie rzymskie 1786-88, wyd. pol. 1956).
W twórczości poetyckiej Goethe osiągnął bogactwo form i środków, oddając najpełniej ducha klasycystycznej poezji niemieckiej. Pierwsze lata weimarskie przyniosły obfity plon, powstało wiele wierszy lirycznych, ballad (Król olch, Rybak), dramatów: Ifigenia w Taurydzie (1787, wyd. pol. 1833), Egmont (1787, wyd. pol. 1885), Torquato Tasso (1789, wyd. pol. 1861), z prac naukowych Versuch, die Metamorphose der Pflanzen zu erklären (1790). Twórczość poetycka Goethego osiągnęła największy rozkwit w latach 90.
Od 1794 datuje się przyjaźń i współpraca z F. Schillerem (m.in. 1798-1800 wydawali wspólnie czasopismo „Die Horen”). Z tego okresu pochodzi satyryczny epos Lis przechera (1794, wyd. pol. 1877), wiele ballad (m.in. Uczeń czarnoksiężnika), narracyjna idylla Herman i Dorota (1798, wyd. pol. 1845), także Lata nauki Wilhelma Meistra (1796), które wraz z drugą częścią – Lata wędrówki Wilhelma Meistra (1821, wyd. pol. całości 1893) są klasycznym wzorem niemieckiej powieści edukacyjnej. Z prac naukowych – Beiträge zur Optik (t. 1-2 1791).
W 1808 Goethe wydał pierwszą część tragedii Faust (wyd. pol. 1844), której część druga, wyd. 1832 (wyd. pol. 1962), uwieńczyła dzieło życia poety. Do najważniejszych osiągnięć liryki sędziwego wieku należy zbiór Dywan Zachodu i Wschodu(1819, wyd. pol. 1963), a epikę zamyka autobiografia Z mojego życia. Zmyślenie i prawda (1809-31, wyd. pol. 1895). Pozostałe dzieła: Dzieła wybrane (t. 1-4 1954), Poezje (t. 1-2 1960), Listy miłosne (1968), wybór aforyzmów Refleksje i maksymy (1977), Wybór pism estetycznych (1981), Listy i wiersze miłosne (1982), Dzieła wybrane (1983).
W roku 2010 został nakręcony film „Zakochany Goethe” opowiadający w formie lekkiego romansu wybrany fragment z życia poety.
„Zakochany Goethe” to historia jednego z najsłynniejszych pisarzy doby romantyzmu, autora „Cierpień młodego Wertera”, Johanna Wolfganga von Goethe’go. W filmie „Zakochany Goethe” spotkamy się z wydarzeniami, które zainspirowały romantyka do napisania swojego najpopularniejszego utworu.
Młody Goethe na polecenie ojca wyjeżdża na prowincję uzupełnić prawnicze wykształcenie. Traci finansowe wsparcie dla swojej twórczości. Niespodziewanie znajduje tam… miłość. Zakochuje się w kobiecie przeznaczonej innemu mężczyźnie. Charlotte Buff staje się jego fascynacją. Żyje wyobrażeniem o ich miłości. To dla niej pisze „I wszystko w nas było do wtóru, I każdem tchnieniem byłem Twój”. Jego uczucie jest co prawda odwzajemnione lecz z góry skazane na klęskę.
„Zakochany Goethe” to lektura nie tylko dla uczniów!